احساس میکنم که ماه روی دلم چکه می کند.

نمی دانم ماه در حال آب شدن است یا دل من در حال تبخیر.

ماه در دل من است یا من به ماه پیوسته ام.

چشم بسته تصویر ماه را به وضوح می بینم.

یا زمین جاذبه اش را از دست داده، یا خورشید جاذه به اش را به ماه هدیه کرده است.

در هر حال دلم دیگر تاب ماندن ندارد و اشک های ماه را می نوشد.

ای ماه.......

آغوش باز کن، سبک بال سوی تو پرواز خواهم کرد.

کاکتوس

من به خاطر تو سکوت می کنم، تو به خاطر من.

من به عشق تو سختی ها رو تحمل می کنم، تو به عشق من.

من به خاطر تو از همه آرزوهام می گذرم، تو به خاطر من.

معنی واقعی عشق همین است. من به خاطر تو افسرده شدم. تو به خاطر من.

جــای دسـتت بــر دل مـا، مانده است

بی وفا چشمم به در، وا مانده است

باورش سخت است، گـر رویاست این

قلب من در خـواب تــو جا مانده است

کاکتوس

این مطلب فقط و فقط جهت هم دردی با دوست عزیزم تیکه سنگ نوشته شده است.

همه مطالبی که نوشته بودی زیبا بود. همه شان تصویری دقیق از ذهنت ترسیم کرده بود. ولی چند تایی از آنها مرا شیفته کرده است.

می دانم مطالبت کپی راست دارد. می دانم بعد از چند روز همه را به بایگانی می فرستی. بایگانی ای که هرگز دیده نمیشود. ولی به هر حال بخشی از مطالبت را در اینجا می نویسم.

---------------------------------------------------------

• مردمک : مَردِ مَردمَک هایت مُرد ...
• نماز ع.ش.ق : هر کجای چشمت که قامت می بندم 
  قنوتش رو به سیاهی چشمان توست ...
• نماز آیات : هر شب در طوفان سیاه چشمت
  نماز آیات می خوانم ! 
  هراسان ...
• آوار : تو آرمیده ای و من
  زیر آوار پلکهایت 
  جا مانده ام

---------------------------------------------------------

خدایش بیامرزد تورا که بد تر از من در عشقت، وفات کرده ای. خدایش رحمت کند تو را که در زیر خروارها خاک عشق، آرمیده ای و نزدیکست سالگرد ارتحالت را به سوگ بنشینم. حاج حسین نگران نباش من خودم برای غرور خورد شده ات و برای دل عاشقت حجله خواهم گذاشت و مجلس ختم می گیرم.

خدا می داند که هم اکنون دکمه های صفحه کلید لبتابم خیس از اشک چشمانم است. قطره هایی که برای خاموش شدن آتش دلم میریزم..................

این وبلاگ به علت درگذشت غرور صاحب خانه تا پایان مراسم شب هفت آن مرحوم تعطیل می باشد.

امید است دعای شما بزرگواران تسلی خاطر بازماندگان باشد. انشاء الله.

هیچ دشمنی این طور من رو تحقیر نکرده بود که امروز یک دوست......

من هر شب به آرامی با یاد تو غروب میکنم و دلم را به هلال ماه می سپارم

اگر هنگام غروب سایه مهربانیت را بر سرم بکشی!!!

اگر خورشید وجودم با عشق تو، کرکره چشمانش را از آسمان دلم پایین کشد!!!

فردایش با اقتدار طلوع خواهم کرد.

اگر مطلب قبلی رو خونده باشی متوجه میشی که شاعر زندگی رو به یک قالی تشبیه کرده.من این تشبیه رو کاملا قبول دارم.
این نکته که نه همان نقش و نگاری که خودت می خواهی رو هم حدودا قبول دارم.

ولی من حرفم سر این تیکه است که میگه تو فقط می بافی. اومدیم و یکی اصلا نتونست نقشه رو خوب بفهمه. نتونست خوب ببافه. نه اینکه نخواهد، نه اینکه سهل انگاری، نه اینکه اعتقاد نداشته باشه.
تا حالا شده تو کلاس درس شرکت کنی تمام توجهت به درس باشه کلی هم تلاش کنی آخرش هم امتحانت بشه 4.
خوب نمیشه بگی خوب ببین. نمیشه بگی خوب بباف. نباید بگی تو فقط می بافی. خوب تکلیف اونی که چشمش نابیناست چیه. اونی که دستی برای بافتن نداره چی !!!!.

وقتی فکر میکنم که آخرش هم ممکنه (قالی زندگیت را نخرند) آسمون دلم شب میشه. شبی بی ستاره. شبی بدون نور ماه