خدایا گرچه بیمارم، ولی خشنودم و شاکر
که باشد در کنارمن، چنین یکتا پرستاری
ندارم غم اگر عالم، شود روی سرم آوار
که دارم بهترین یار و انیس و ساز و غمخواری
اگرچه درد بسیارست و مشکل دم به دم آید
ولی هرگز نکردم من فغان و شکوه و زاری
تو ای دنیا بدان هرگز شکستی نیست در کارم
اگر تنگ آوری برمن، اگر زخمی زنی کاری
که باشد در کنار من ، زنی از عشق مالامال
مداوم پشت من اید ، کند هر جا مرا یاری
کاکتوس
ای دل بــــمـیـر و حـــاجـــت خود را به خاک کن
فکر و خـــیـال و خاطــرهـــا را تــــو پــــاک کــــن
مـــردم بـــرای درد تـــــو تـــدبــیـر مـــی کــنـنـد
دردیـــســت درد عـــشق کــه درمــان نمیشود
وقــتـی دلـــت بــــرای کــسی تــنــگ مــیشود
قــلـب زمــین و قــلـب زمــــان سـنـگ مـیشود
دلــتـنــگی تــو را هــمــه تــحـقـیـر مــی کــننـد
دردیـسـت درد عشـق کــه درمــان نـمیـشـود
زین پس سکوت کن که سکوتت شنیدنیست
ای دیـده خـون بـبار که اشـک تـو دیـدنیـست
عـــشــق تــــو را، نـیـاز تـــو تـعبیـر می کــنند
دردیست درد عـشق کــه درمـــان نمیشــود
مثــل هـمیشـــه درد تـــو انـــکـار مــی کـنند
حرف و حـدیث و مـوعـظه تــکـرار مــی کـنند
بـنـگــر چــگـونه حــرف تــو تـفسـیر می کنند
دردیـست درد عشق کـه درمـان نـمـیشـود
کاکتوس
ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم ، پریدیم
رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم
کوی تو که باغ ارم روضه خلد است
انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم
سد باغ بهار است و صلای گل و گلشن
گر میوه یک باغ نچیدیم ، نچیدیم
سرتا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل
هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم
وحشی سبب دوری و این قسم سخنها
آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم