همیشه فکر می کردم

چشمانت سیاه است

و قلبت سپید

انگار اشتباه فکر می کردم.....

خاک بر سر این دل کور رنگ.....

که هنوز تو را سرخ می بیند.

چـیزی شبیه اشـک، چـیزی شـبیه ماه

چـیزی شـبیه دوری و چـیزی شــبیه آه

چیزی شبیه سوز دل و اشک دیده ام

چـیزی شــبیه نـاله و افـغان کـنار چـاه

کاش طول عمر گلها کمی بیشتر بود!!!!!

وجود یک گل را فقط یک گل می تواند تفسیر کند.

حالا

تو، نبودن

من، تنهایی

عشق، حسرت، فراق

دل، گل، محبت، دار

دیگر عشق بی عشق

چند روزیست وقتی جلوی آیینه می ایستم، خودم را در آن نمیبینم!

نمی دانم آیینه خراب شده است یا من!

کاکتوس

ای سیب من

آنقدر رسیده ای که دیگر جایت روی درخت نیست

بیفت!

رها کن این شاخه های اسارت را

پایین بیفت!

من مدتهاست این پایین منتظرت هستم

هر افتادنی معنی اش سقوط نیست!

پایین بیا و در قلب من بیفت!

تا کشف کنم جاذبه عشق را

کاکتوس

درست است که، قسمت من از تو فقط یک سایه است

درست است که، دست سرنوشت من را از دیدن روی ماهت محروم کرده است

ولی من چهره ات را روی قلبم حک کرده ام

حالا کافیست سایه ات روی قلبم بیفتد تا نقش تو کامل شود.

تازه معنی این جمله را می فهمم

(( خدا سایه ات را از سر من کم نکند ))

وقتی به حسرت های رسوب کرده ی دلم فکر می کنم ، عشقت در دلم تهنشین می شود. کاش هرگز از دلم عبور نمی کردی!!!

تو با همه بدیهایم با من آمدی ولی من با همه خوبیهایت بی تو رفتم.

دلم را نخواهم بخشید که غرورم را خرد، دینم ظایع و قدم را خمیده کرد. وای از این دل کور رنگ که هنوز تو را سرخ می بیند.

ترجیح میدهم کاکتوسی باشم که استوار زیر شلاق های اشعه خورشید قد راست کرده و از خشک سالی هیج هراسی ندارد. و این خورشید است که از سحر تا شام از مشرق تا مغرب سرگردان من است

امشب گل امید به قلبم جوانه زد

بلبل ز شام تا به سحرگه ترانه زد

سنگینی دلم شده ناگاه نا پدید

گویا که ره زنی دل ما را شبانه زد

کاکتوس