کم کم غروب میرسد از راه و باز هم

آید صدای ناله و صد آه و باز هم

 

 

 

در پشت ابر های مصیبت نهان شدست

مثل همیشه چهره ی یک ماه و باز هم

 

 

 

امشب طبیب عزم مداوا نمی کند

فریاد الامان به سر چاه و باز هم

 

 

 

دردی دوا نمی شود و مثل پیشتر

غافل ز دردهای گدا، شاه و باز هم

 

 

 

فرصت تمام گشت و نشد شعر من تمام

خواهم نوشت از دل خون خواه و باز هم ....

 

 

کاکتوس


91/7/19::: 5:34 ص
نظر()
  
  
   1   2      >